- пәтпелек
- зат. жерг. 1. Батпырауық. Ол түрегеп, есікке жеткенше қағаз п ә т п е л е к сияқты ойнап, дөңгелене ұшып, сыртқа кетті (Жалын, 1977, №1, 117). 2. Жалп-жұлп еткізіп, қаңғалақ қақтырып. Жел қатқақ жерден құм бората алмай, сонда да көкайылданып шөп-шаламды ұйқытұйқы п ә т п е л е к ұшырды (С.Оспанов, Бақытты., 22). Ұстап үлгере алмады. Жел бір жапырақ қағазды п ә т п е л е к ғып ұшырып әкетті (С.Оспанов, Сопы., 152).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.